KUŞADASINDA GÜZ

Geç anladım geldiğini güzün

Daha yolun başında aşkımızın

Vedaları, sızıları içimizde

Gidiyoruz

Kapandı kapılar.

Uzadı gölgeler

Sıcak üşüdü

Bu ağaç bu kadar sert sallanmazdı

Ben mi yanılışım

Evler sahipsiz

Çocuksuz bahçeler

Geceler uykusuz

Kuşadası’nda zaman

Meğer güneş saatiymiş.

Cıvıldaşan seslerin hepsini deniz içmiş,

Martı sesleri kalan bize bir tek hediye

Birde kumlarda kalan

Meçhul ayak izleri

Bir kum saatiymiş

Kuşadası’nda zaman.

Bahçeler tarumar bu ayrılıktan beri

En güzel renklerini vermiş kimi çiçekler

Bahçelerde görünmez yalnızlığın içinde

Boşalan balkonlardan

Boşa nefes beklerler

İzleri var çiğlerin bedeninde üşümüş

Anlatıyor gibiydi kışa isyanını

Bir şey olmamış gibi

İnadına renklenmiş

Ağaçlar sararmış

Yollara düşmüş hüzün

Ağlıyor sabah çiği

Yaz gecelerine

Kim yakacak kumlarda şimdi aşk ateşini

Boyun büküp mahsun

Beklemeye durdular

Koskocaman bir kışın

Bir çare geçmesini

Sen miydin..?

İçime nefesler gibi dolan

Her soluk alışta canımı acıtarak

Uykumu hafiften bölen tatlı melodi

Penceremdeki kumru derki kulağıma

Sen uyandığında

Özlemini çektiğin

Bütün ihtişamıyla yaz gelmiş olacak.

Serpil BÜBER 2003