Gezindiğim bu yalnız bahçeler
Hazan mevsiminin bayram yeridir
Yorgun düştü bedenim avuçlarında
Bir kelebek kadar sürecek ömür
Baharı nasıl pervasız yaşadım
Aşk ile ne güller açtı bu yerde
Nedendir ruhumu kaplayan hüzün
Beklide gördüğüm bu son bahçedir.
Serpil BÜBER 2004
|